Залив

Некаде далеку

читаат моја поезија

уживаат во виното

замижуваат од зајдисонцето.

                

Сок од лубеница

песок насекаде

истреси ја марамата

и направи волшебен облак.

Танцувај лудувај

во ритам на брановите

вдиши свежина

биди моја Нереида.

Далеку

Животот почнува со заминување

заминува сончев зрак

капки се тркалаат по лист

чиниш бисери млечни

заминуваат в неповрат.

Заминува возот

носејќи души напатени

што не знаат дека

каде и да одат

нивното време

одамна е заминато.

Замини и запомни

збор од арост

огниште и вода

истурена за добар пат

поглед од чардакот

солза скриена што боли.

Цртеж

Виулица од мисли и снегулки

беснее околу мене, во мене

продолжувам за да дојдам

до тебе желбо малечка.

Зборови, шепот наоколу

тишината кажува се

погледот кажува повеќе

заедно сме, тоа најважно е.

Пријатно чувство на сигурност

прегратка топла, мила

само љубовта прави сеќавања

разделбата е како сон

зборовите ѕвезди светли.

Патување

Ме одведе во земја непозната

времето пред мене минува

години, векови, моќ, убавина

камен штом допрам

кажува нешто, не разбирам

знам за луѓе и богови

со почит се поклонувам.

Голем оган вечно гори

осветлува наоколу

многу тајни што кријат

тие споменици вечни.

Дух

Се смеам

но дали слушаш крик

кога молчам

најгласно викам.

Шетам, гледам лица наоколу

нивната тага, болка, мака

ја впивам.

Молчи, молчи

градиве се отворија

низ нив ветришта дуваат

да прочистат не ќе можат.

Темнина и тишина

тоа ми треба.

Срки

Газам во непознато

страв немам

а треба да е така.

Темнини и смрт наоколу

се чудам

зошто страв немам.

Слушам за страдања

загуби

како да ги гледам

сеуште сум смирен.

Дојде моментот на вистината

плачам, солзи ронам

жалам, но страв немам

ниту омраза, горчина.

Се вртам, ме гледаат

знам дека ќе живеам

да пишувам редови

зошто страв немам.

Станица

Бетон, железо, стакло

јадам, голтам.

Лутам низ просторот

нема никој

или ми треба да нема.

Сам.

Сам да го доживеам

времето околу мене,

просторот мегаломански.

И чекам

само што, не знам

кога ќе дојде воз

да ме однесе неповрат.

Ново

Милиони светилки, многу светилки

во различни бои, многу светилки

бескрајот го осветлуваат, многу светилки

трепкаат, ми зборат, не ги слушам.

Свето место со многу светилки.

Светлина прегрната.

Врисок на споменот

Со пиштол на слепоочница

ме принудуваш да пишувам стихови

да воспевам храброст

челичен дух твој

пепел се стори.

Ножот во чизмата боде

чувствуваш топла крв

продолжувам стихови да редам

за животот твој голем

пепел се стори.

Гледам уплашено дете

се крие под насилниот лик

срце полно со страв

сомнеж

кротко чедо на мајка

пепел се стори.

Номад

Патот ќе го изодиш двапати

ќе се присетиш како било

дали воопшто постоиш

или си дел од волшебство.

Немој да ме гониш

ѕверови гладни да ме следат.

Сакам да сум тука

сега

стуткан до тебе

ете толку барам.

Последните зборови мои

да бидат први на чедото

мое твое.

Светот талка во мене

светот е дел од тебе.

Одам.

35 мм

Јас живеам во филм

кој се прикажува премиерно

се гледа еднаш

се прераскажува често.

Мојот филм

професионално аматерски.

Јас живеам во филм

игран долгометражен

од тебе зависи

која улога ја имаш

споредна главна

епизодна небитна

зошто треба улога за Оскар

или Мечка или Лав Златен.

Мојот филм без наслов

комедија драма трилер

сценарио напишано

на пожолтени листови.

Шминкери и костимографи

се обидуваат да направат

ведар лик весел

од моите тажни очи.

Мојот филм со почеток.

Песната е да ти каже

Црвенило и тежина на грбот

од вреќа полна букви.

Ја истурам вреќата

на листови хартија

големи снежно бели

и почнаа песните да се раѓаат

мали големи долги

стихови се редат.

Буквите го знаат

местото во зборот

се редат зборови

мали големи нови.

Појди во шумата блиска

да слушнеш од стихови ехо

со очи затворени

да осетиш блаженство

од следното откровение.

Потопен

Восхитен од леснотијата

на неправилниот галоп

на три дена старото ждребе.

Изненаден од нестварната убавина

на боите во есен

пренесени од друго време.

Зачуден од твојата воздржаност

иако платонски ме погледнуваш.

Чувствата не лажат никогаш

но мамат понекогаш.

Ослободи го твојот зен

почни да чувствуваш

гласови смеа

да, тоа си ти

тоа е твојот рик.

Сила на љубовта

Неизреченото

погледот го кажува

направеното

душата ја растажува.

Сакам со мисли

сакам со допири

сакам сакам

да, сакам.

Силата на бурата

природата ја сака

жештината на лавата

планината ја сака.

Секогаш секаде

секој сака.

Вљубеност

на прво вдишување.

Гномон

Време е

да ја осетиш благоста

на морската вода

богатството на залакот

натопен во младо вино.

Секогаш е време

за вдишување

издишување

вдишување

мирен лет

во правец на ветрот.

Времето протекува

охрабрува

сталожува.

Бескрајот е поблиску

крајот е само почеток

временската зона

тотално безначајна.

Штити ме

Полноќниот дожд

добро ме прочита

додека седев на темната полјана.

Војниците сами го избираат

војсководецот

помеѓу двете битки

во тој дождлив ден.

Тешко е да се мисли

со душа празна

и очи омраза полни.

После дожд секогаш доаѓа

светол ден и сино небо.