Често одам на местата
каде бев среќен
малите нешта наоколу
ме збунуваа
не знам и нема да знам
што се случи потоа
само тишина
и понекоја слика со сина боја
нијанси на квечерина.
Одам насекаде
не бев среќен додека
светот околу мене зрачеше
очекував осаменост, тага
место, само мое
скршен лежам на подот.
Доживеав малку за да знам
како е од другата страна
нескромно себичен
споулавен, свој
недопирлив
како Месечината.
No comments:
Post a Comment