Газам во непознато
страв немам,
а треба да е така.
Темнини и смрт наоколу,
се чудам
зошто страв немам.
Слушам за страдања,
загуби гледам -
сé уште сум смирен.
Дојде моментот на вистината
плачам, солзи ронам,
жалам, но страв немам
ниту омраза, горчина.
Се вртам, ме гледаат,
знам дека ќе живеам
да пишувам редови
зашто страв немам.
No comments:
Post a Comment