На суво, на брег
слушам глас
нежен, меланхоличен...
Чувствувам глас -
морници, наежен
се будам во сонот.
Незабележливо држење за рака,
поглед занесен,
желба да останам до крај
засекогаш.
Да нема ново,
да нема утре,
само ти
секогаш тука.
Водата памети повеќе,
прашај ја!
Со вода во дланки зборувам,
паметам вода во времето,
капки дожд
паѓаат на лицето -
немир ослободуваат.
No comments:
Post a Comment