Saturday, December 29, 2018

Бројаници

Точно го знам бројот
на капките дожд кои паѓаа
врз полето со жито.
Бројам и знам колку
класје ќе ожнеат
жедните жетварки.
Знам дека бројот
на пченичните зрна
секогаш е непарен.
Бројот на ѕвездите
во ноќта ведра
го запишувам
врз парчето хартија
на кое веќе ги избројав
буквите и запишав
помалку се, знам.
Бројам, редам
запишувам
запишувам, бројам
бројам
птици по полето
на дрвото, птици.
Бројам гласови
зборови.
Запишувам, крај нема.
Ги бројам
алтаните за надница
душите изморени,
телата изобличени.
Бројам часови
до утрото следно.
Тагата и среќата
не се бројат, знам.

Дарежлива куќа

1. Копнеж
Куќата стара ја обожавам
ја нема веќе
во сон патувам низ неа
чекорам по одаите
ме нема таму.
Има копнеж по времиња стари
спомени и фотографии
полека што бледнеат.
2. Среќен дух
Моментите на страст
бесценетиот звук на пецкање
од плочите.
Реалните изливи на бес
доаѓаат од кровот
натежнат од наноси снег.
Топлината на ѕидовите
може да се замени
со магичните мириси
на тазе зготвена супа.
Газам по мирудии и чаеви
Среќни сме.
3. Желба
Желбата за нов дом
се коси со минливоста
на времето и нотите
од капките дожд под стреите
и расипаниот олук.
Новиот капут
желба за нешто
да се смени во животот.
Вечниот сон ги однесе со себе
мислите и желба една
дар од ароста.

Tuesday, October 23, 2018

Залив

Некаде далеку
читаат моја поезија
уживаат во виното
замижуваат од зајдисонцето.
                
Сок од лубеница
песок насекаде
истреси ја марамата
и направи волшебен облак.

Танцувај лудувај
во ритам на брановите
вдиши свежина
биди моја Нереида.

Далеку

Животот почнува со заминување
заминува сончев зрак
капки се тркалаат по лист
чиниш бисери млечни
заминуваат в неповрат.

Заминува возот
носејќи души напатени
што не знаат дека
каде и да одат
нивното време
одамна е заминато.

Замини и запомни
збор од арост
огниште и вода
истурена за добар пат
поглед од чардакот
солза скриена што боли.

Monday, October 22, 2018

Цртеж

Виулица од мисли и снегулки
беснее околу мене, во мене
продолжувам за да дојдам
до тебе желбо малечка.
Зборови, шепот наоколу
тишината кажува се
погледот кажува повеќе
заедно сме, тоа најважно е.
Пријатно чувство на сигурност
прегратка топла, мила
само љубовта прави сеќавања
разделбата е како сон
зборовите ѕвезди светли.

Патување

Ме одведе во земја непозната
времето пред мене минува
години, векови, моќ, убавина
камен штом допрам
кажува нешто, не разбирам
знам за луѓе и богови
со почит се поклонувам.
Голем оган вечно гори
осветлува наоколу
многу тајни што кријат
тие споменици вечни.

Дух

Се смеам
но дали слушаш крик
кога молчам
најгласно викам.
Шетам, гледам лица наоколу
нивната тага, болка, мака
ја впивам.
Молчи, молчи
градиве се отворија
низ нив ветришта дуваат
да прочистат не ќе можат.
Темнина и тишина
тоа ми треба.

Sunday, October 21, 2018

Срки

Газам во непознато
страв немам
а треба да е така.
Темнини и смрт наоколу
се чудам
зошто страв немам.
Слушам за страдања
загуби
како да ги гледам
сеуште сум смирен.

Дојде моментот на вистината
плачам, солзи ронам
жалам, но страв немам
ниту омраза, горчина.
Се вртам, ме гледаат
знам дека ќе живеам
да пишувам редови
зошто страв немам.

Станица

Бетон, железо, стакло
јадам, голтам.
Лутам низ просторот
нема никој
или ми треба да нема.
Сам.
Сам да го доживеам
времето околу мене,
просторот мегаломански.
И чекам
само што, не знам
кога ќе дојде воз
да ме однесе неповрат.

Ново

Милиони светилки, многу светилки
во различни бои, многу светилки
бескрајот го осветлуваат, многу светилки
трепкаат, ми зборат, не ги слушам.

Свето место со многу светилки.
Светлина прегрната.

Врисок на споменот

Со пиштол на слепоочница
ме принудуваш да пишувам стихови
да воспевам храброст
челичен дух твој
пепел се стори.
Ножот во чизмата боде
чувствуваш топла крв
продолжувам стихови да редам
за животот твој голем
пепел се стори.
Гледам уплашено дете
се крие под насилниот лик
срце полно со страв
сомнеж
кротко чедо на мајка
пепел се стори.

Номад

Патот ќе го изодиш двапати
ќе се присетиш како било
дали воопшто постоиш
или си дел од волшебство.
Немој да ме гониш
ѕверови гладни да ме следат.
Сакам да сум тука
сега
стуткан до тебе
ете толку барам.
Последните зборови мои
да бидат први на чедото
мое твое.
Светот талка во мене
светот е дел од тебе.
Одам.

35 мм

Јас живеам во филм
кој се прикажува премиерно
се гледа еднаш
се прераскажува често.
Мојот филм
професионално аматерски.
Јас живеам во филм
игран долгометражен
од тебе зависи
која улога ја имаш
споредна главна
епизодна небитна
зошто треба улога за Оскар
или Мечка или Лав Златен.
Мојот филм без наслов
комедија драма трилер
сценарио напишано
на пожолтени листови.
Шминкери и костимографи
се обидуваат да направат
ведар лик весел
од моите тажни очи.
Мојот филм со почеток.

Saturday, October 20, 2018

Песната е да ти каже

Црвенило и тежина на грбот
од вреќа полна букви.
Ја истурам вреќата
на листови хартија
големи снежно бели
и почнаа песните да се раѓаат
мали големи долги
стихови се редат.
Буквите го знаат
местото во зборот
се редат зборови
мали големи нови.
Појди во шумата блиска
да слушнеш од стихови ехо
со очи затворени
да осетиш блаженство
од следното откровение.

Friday, October 19, 2018

Потопен

Восхитен од леснотијата
на неправилниот галоп
на три дена старото ждребе.
Изненаден од нестварната убавина
на боите во есен
пренесени од друго време.
Зачуден од твојата воздржаност
иако платонски ме погледнуваш.
Чувствата не лажат никогаш
но мамат понекогаш.
Ослободи го твојот зен
почни да чувствуваш
гласови смеа
да, тоа си ти
тоа е твојот рик.

Сила на љубовта

Неизреченото
погледот го кажува
направеното
душата ја растажува.
Сакам со мисли
сакам со допири
сакам сакам
да, сакам.
Силата на бурата
природата ја сака
жештината на лавата
планината ја сака.
Секогаш секаде
секој сака.
Вљубеност
на прво вдишување.

Tuesday, October 16, 2018

Гномон

Време е
да ја осетиш благоста
на морската вода
богатството на залакот
натопен во младо вино.
Секогаш е време
за вдишување
издишување
вдишување
мирен лет
во правец на ветрот.
Времето протекува
охрабрува
сталожува.
Бескрајот е поблиску
крајот е само почеток
временската зона
тотално безначајна.

Штити ме

Полноќниот дожд
добро ме прочита
додека седев на темната полјана.
Војниците сами го избираат
војсководецот
помеѓу двете битки
во тој дождлив ден.
Тешко е да се мисли
со душа празна
и очи омраза полни.
После дожд секогаш доаѓа
светол ден и сино небо.

Saturday, September 29, 2018

Бабушка

Правев слики од твоите раскажувања
за животот тежок, но лесен истовремено
вплетканиот лилјак во долгата коса
пожолтена од к`ната египетска.
Врамени ги редев во замокот
изложбата ја посетувам повремено.
Сините очи, добрината
се мојот благослов
всадената љубов кон цветовите
навиката да им зборувам
додека ги полевам.
Дождовница се лее низ мислите
квечерината носи мир, спокој
кралската златна лулка се ниша
во ритам на француска шансона.
Ти сега си цвет, миризлив, црвен
шепотам на ѕвездите да те поздравам.

Сум

Одлучив да бидам,
ноторен лажен важен
хипстер случаен тажен
волшебен вселенски страшен
неуморен да бидам со став
одлучив да имам страв.
Одлучив да одам,
гордо исправено смело
згрбавено тешко брзо
збрефтано кас јако
монтипајтонски смешно
одлучив да галопирам грешно.
Одлучив да правам,
добро лошо добро
самарјански тесно лесно
полетно спретно бесно
да ме држи за рака
одлучив ваков да ме сака.
Сум.

Thursday, August 23, 2018

Толку

Два
пати ти повторувам
што треба да направиш
зошто забораваш
како секој.
Шест
танчерки проаѓајќи се кикотеа
сигурно не за мене.
Осум
латици од цветот на орхидеја
ги редам на твоето лице.
Четири
молитви наизуст
ги кажуваш забрзано
во полутемница.
Десет
минути по полноќ
сите заминаа
останавме ние
да гледаме во Месечината.

Wednesday, August 22, 2018

Скитник

Сеќавање на возовите
досадните кондуктери
згужваните билети
изморените патници.
Сеќавање на контролата
воена, површна
пријателски гестови
од тотални странци.
Тогаш сфаќаш дека се
твојот дел од целината
распарчена низ светот.
Сеќавања што веселат
топло милуваат.
Сеќавања што болат
удираат, крварат.
Само се прашувам дали
тие се сеќаваат на мене.

Бела

Кога сакам
каде сакам
можам
ама нејќам.
Измери го патот
да не речеш потоа
дека мамам за километри.
Привременото слепило
не е изговор
за да избегаш.
Луд сум
како стиховиве
луди, непозврзани.
Стави крпче со ракија
на душата.
Ќе помине.

Wednesday, July 25, 2018

Очајно

Нема кој да ги собере
трошките од масата
Нема кој да ги измие
коските од крвта
со вода
добро триј ги
со вода
Направи споменик
нареди ги како што е волјата Негова
Земјата мириса убаво
понекогаш
вкусот и е различен
секогаш
болката е возвишена
тогаш
трагично е колку ти треба
топлината од свеќите врз телото
Плачат од погледот на твоето страдање
солзите се преценети
Предизвикуваш бол
како жиг вжарен
врз нежната кожа
бол
болка ти треба.

Tuesday, July 24, 2018

Награда - освоено II место на Меѓународен поетски фестивал ,,Литературни искри,, Гостивар 2018
Award - 2nd place at the International Poetry Festival "Literaturni iskri", Gostivar 2018

Апетит

Другар ми вели дека
поезијата е работа на вкус
Затоа мојата најнова песна
ја напишав на лист
па полека го искинав
парчињата в уста ги ставав
да го осетам вкусот
но ништо
џвакав и чекав
голтав и ништо
Попусто било се
не осетив никаков вкус
Само песната ја снема
стиховите не ги помнам.
А добра песна беше.

Sunday, June 10, 2018

Колку

Еден
мој одраз во огледалото
ме виде мене
се изненади колку смирено
реагирам на плашила.
Деветти
пат одам и се враќам
заборавајќи да се земам
за да појдам веќе.
Петте
збора што ги прозборе
ги завиткав во целофан
погледни ги понекогаш.
Трите
наречници се картале
кога требало да ме
оросат со благослов.
Седумте
јарболи стојат празни
`рѓосани
знамињата избледеле.
Бројот следен
тивко го шепотам
под крилјата на гуската.
Ги плукам пердувите
заглавени во устата.

Бол

Песните мои за пеење не се
туку за полугласно читање
со вино натопени
понекоја солза
премолчена исповед
за песната да добие душа
да се раскажува за неа.
Огнометот најавува восхит
шарена воздишка
немо стои пред мене
без да ме допре
ја чувствува болката
од секој, за секој.
Солзите се зборови
недоречени
недопечени
како колачите од љубовта моја.

Priatelia

Низ објективот гледа нештата
кои не можеме да ги видиме
или не сакаме
со еден клик забележува
момент
спомен на секундата.
И толку.
Светот станува мало место
светот го прави близок
разгатнуваме лица расположби
се восхитуваме на авантури.
Споделува да видиме
тага радост сеќавања
во јачменовиот сок е вистината
тркалото го носи надалеку.
Сонува за подобро
во прегратки со волчицата
и трите мали волци.
Пркосот го наводнува
да се чувствува жив доволно.

Татко

Секој со својата планина
ќе речеше мојот татко
не осудувај
ништо ти не знаеш.
Неговото молчење мудрост
неговите дела оставени
да ме потсетуваат
да научам
за животот и болката
тагата и среќата.
Споменот ледено ладен
во далечина
бара поглед
очи стари сини
насолзени.
Само воздишка
длабока тешка.
И празнина.
Некогаш некаде далеку
ќе погледнам во очите сини
солза да избришам
спокој да дарам. 

Thursday, March 15, 2018

Мислам од крајот

Книгите ги читам од последната страница
по навика
ставам шеќер по малку
колку да не биде горко кафето.
Љубовта ја мислам од крајот
па љубам од почеток
вселената не е само бескрај црн.
Со комшивката си разменуваме
учтиви зборови за добро
прекрасно, сончево утро.
Мирисот на морето го чувствувам
во пилавот
со нозете до колена во вода
со морска вода во устата
трчаш до целта
да освоиш симпатии
не приметуваш рана на стапалото
од острите школки.
Незаборавот лекува
душа крепи кога е тажна
бранот силен покрива тага
носи во длабочини меѓу ѕвезди.

Sunday, March 11, 2018

Живот

Неспретен како и секогаш
претам со рацете, мислите
се преврте чашата сок
се лепат прсти
се лепат спомени, сеќавања
се лепат пари
на кафанска пејачка
која никогаш не ја испеа
нарачаната песна
а парите ги зеде и
заносно затресе со градите
додека се оддалечуваше
низ чадот од цигари.
Се лепат поштенски марки
на писма неиспратени
со замачкани букви
од мастило и солзи
пожолтени.
Се лепат зеленики
вечерта пред Ѓурѓовден
пеејќи песни билјарски
да се лепат моми и момци.
Подобро вода да пијам
изворска, ледена
чиста.
Паметењето на водата.

Thursday, February 8, 2018

Priceless view

FOR HER

Благодарам што ме гледаш во очи
што се смееш на шегите мои,
што ме сослушуваш.

Кажуваш на сите
дека сум ти мил,
јас воскликнувам, летам
вљубен во тебе мила.

Само тебе те имам
ти си во мене душа
тријаголникот што недостасуваше
во мојот круг наречен живот.

ТАЈНИ

Тајната е во водата езерска
во бранови што брег мијам,
тајната е во Месечината
само таа знае колку те љубам.

Тајната е во дрвјата
во планините, небеската шир
тајната е во Сонцето,
само тоа сјае за нас.

Тајната е во нас
љубев и ме љубеше знам,
го чувствувам тоа насекаде
тоа е уште една тајна за нас.