Награда - освоена Прва награда за поетска творба на Меѓународна манифестација ,,Планетопија 2020"
Award - First prize for poetry at the International Manifestation ,,Planetopija 2020"

Воопшто не е

Не е добар знак

не треба сега да постојам

ова место е како кафез.

Ова не е добро

звучи како друг живот

звучи како кршење чаша

од порцелан.

Не е добро

треба да молчиме сите

да не кажеме збор, навреда

да молчиме за цел свет.

Дефинитивно не е добро

за никој од нас

дојди и гледај што се случи

гледај што ќе се случува

кога владеам со времето

како ги менувам речните текови

Ти велам не е добро

не е

не.

Ова беше мое место

мое засолниште

сега ти знаеш кој си.

Ослободи ме.

Позади зборовите

Бројот на книги во библиотеката го знаеш ти

бројот на зборовите го знам јас

заедно знаеме малку

колку да се рече дека научивме

откритија мали

тајни големи

волшебства заводливи.

Оганот меѓу двете војни

кланици беспотребни

осветлува наоколу

да видиме колку сме

здивени, не сме свои

туѓи, страшно осамени

изгубени засекогаш.

Трепет

Често одам на местата

каде бев среќен

малите нешта наоколу

ме збунуваа

не знам и нема да знам

што се случи потоа

само тишина

и понекоја слика со сина боја

нијанси на квечерина.

Одам насекаде

не бев среќен додека

светот околу мене зрачеше

очекував осаменост, тага

место, само мое

скршен лежам на подот.

Доживеав малку за да знам

како е од другата страна

нескромно себичен

споулавен, свој

недопирлив

како Месечината.

Цам

Зошто сакаш да знаеш за моето минато

што ќе ти е моето мислење за иднината

кога сум тука, сега присутен

мојата уметност е душата

зборот неизустен, замислен

купишта хартија

расфрлена наоколу

како птици летаат слободно.

Уметноста е замка

клешта која кубе парчиња месо

остава коски голи

кучињата да ги глодаат

да ги закопуваат скришно.

Време е да тргнам

монголските степи чекаат на нас

уметноста не смее да чека.

Наврзалка

Секој ја носи приказната своја

на грб и згрбавено оди

се крева да се исправи

но тешка е

да не остане.

Мојата приказна тешка не е

ја носам во малиот џеб

од кошулата нова.

Ете толкава е

празна проста пелин горка

ама моја.

Се раскажува 

три дена и ноќи

вечерва ќе ја пишувам

на месечевата светлина.

Damla

Кога врне

ако не те поздравам

поминувајќи покрај тебе

знај

само јас и чадорот ги броиме

паднатите капки дожд.

Непостоење 3

Поетот запишува стихови на паднатиот лист

или на белиот камен во потокот.

Песната умира и повторно се роди

далечен е патот до вечноста.

Непостоење 2

Земјениот пат што води до селото

често е раскопан од поројни дождови.

Крвта пролеана за слобода

измешана е со камењата.

Мирисот на босилек

секогаш те навраќа на лединката.

Непостоење 1

Белите линии убаво прилегаат на новиот асфалт

Птиците во кафезот се тажни

а децата што ги гледаат се весели.

Каков парадокс, какво недоразбирање

а можеше да биде подруго.