Градот, големиот град
ги исфрла остатоците од
проголтаните,
неизџваканите,
несварените.
Желбите се сон неостварен,
потта на лицето пишува тажни стихови,
градот е мудар старец,
удира заушки на слободните,
шамари на загубените.
Високо и длабоко
коските скршени остануваат,
мечтите се зацелуваат,
некој најавува мирис на ветер,
пролетен, нов.
Не сме мртви, сé уште.
No comments:
Post a Comment