Мојот поглед кажува
Стисокот со рака ти кажува
Ти кажува телото мое.
Правиш се да не дознаам
Колку ти значи погледот
Не можеш без мислите
Ноќта ја проколнуваш.
Следно нешто
кое те потсетува на мене
сребрената светлина
од снежната виулица
ледениот здив ти годи
пече на кожата жигосана.
Звукот го слушаш нејасно
Зборовите испреплетени неважни
Ден светлина бараш
Ден година се стори
Чекори силно болката твоја
Те распрснува наоколу
Те снемува засекогаш.
No comments:
Post a Comment