На тие што се некаде!
Осамен
во својата соба
на
подот седи човек
и
плаче.
Тишина
ја обвиткува темнината
во
празната соба.
Крајот
далеку е,
а
посакува да е сега.
Никогаш
не чувствувал радост
надежта
одбива да биде прифатена.
Светлина
во мислите негови.
Сонце.
Сонце.
No comments:
Post a Comment