ВРИСОК

Како нем сведок

осамена, кулата стои

ветерот звуци прави

што ги слушам само јас.

Нештата се насекаде

само каде што треба не

хаосот владее со времето

лажно чувство на смиреност

паѓа искршено.

Читајќи го стариот камен

дознав дека тука сум бил

порано

сам

како војник

кој преживеал

најсурови ветришта.

И малиот е тука

јаде и стои гордо

големиот го гледа
се восхитува на шаренилото.